Trzy razy w ciągi festiwalu nauki można było uczestniczyć w Sezamie Audiowizualnym, przygotowanym przez pracowników Zakładu Filmoznawstwa i Wiedzy o Mediach.

Dzień pierwszy poświęcony został filmowi klasycznemu, dokładniej: tradycyjnej kreacji bohatera filmowego – postaci ukochanej, wielbionej, naśladowanej i cytowanej, której poczynania śledzone są z ogromnym natężeniem i zainteresowaniem w prasie i telewizji. To dla nich zakładamy fankluby i piszemy miłosne listy.

 Na ekranie podziwialiśmy więc kolejno słynne postacie Grubego i Chudego – niepowtarzalnych: Flipa i Flapa, których poczynaniom towarzyszyły salwy śmiechu. Klasyczne gagi komedii slapstickowej nadal robią wrażenie na młodych ludziach! Nieporadni cyrkowcy, ale jakże sympatyczne to postacie i pełne uroku.

Superman to już zupełnie inna historia. I zupełnie inne względy kierowały wybuchem śmiechu, który towarzyszył pojawieniu się nadczłowieka na ekranie. Rzuca na kolana siła fizyczna, a prawość charakteru zachwyca. Niedościgniony wzór do naśladowania.

Czas na kolejna zmianę nastroju, na magnetyzującą spojrzeniem Ritę Hayworth. Niezapomniana rola w „Gildzie”, gdzie towarzyszył jej Jack Lemmon. Nawet dziś, po tylu latach, boska Rita hipnotyzuje wyglądem, tańcem, śpiewem. Ta niezapomniana kreacja stanowi punkt odniesienia dla jakże wielu naśladowców.

A bohater polski? Tylko Zbigniew Cybulski w ekranizacji „Popiołu i diamentu”. (To ten pan w okularach – na wszelki wypadek dodaje dr Jakub Zajdel w stronę zgromadzonych przed ekranem gości – uczniów szkoły średniej.) My mamy swoje nieśmiertelne problemy historyczne i pokoleniowe. I swój typ bohatera: czy do naśladowania, czy do podziwiania, do przeżywania, roztrząsania?

Pytanie brzmi: dlaczego właściwie fascynujemy się rolami i aktorami? dziś nie udało nam się na nie odpowiedzieć. Za drzwiami czeka już następna grupa żądna audiowizualnych wrażeń. W ciągu dwóch następnych dni sezam odkrywał jeszcze tajemnice świata telewizji i internetu.