Nazywany jest „królem wiesiołków”, bo to jemu właśnie zawdzięcza się obecną wiedzę na temat tego gatunku roślin. Jest autorytetem w dziedzinie botaniki i taksonomii. W październiku obchodził uroczyście 70 - tą rocznicę urodzin i z tej okazji Śląski Oddział Polskiego Towarzystwa Botanicznego, oraz Wydział Biologii i Ochrony Środowiska UŚ zorganizowały jednodniowe sympozjum pt. „Problemy taksonomii i fitogeografii roślin” z udziałem Jubilata i zaproszonych prelegentów.

---

Podczas spotkania wkład i zasługi prof. Rostańskiego dla uczelni, z którą zawodowo związany jest od 1971 roku, przedstawiała prof. Iwona Szarejko - dziekan WBiOŚ. Szczególną okazją do wyrażenia uznania i radości z dorobku Jubilata, nazwała sympozjum prof. Zofia Ratajczak, składając Profesorowi gratulacje w imieniu władz rektorskich uczelni. Na okoliczność jubileuszu wznowiono cieszące się dużą popularnością wśród studentów „Wykłady z botaniki systematycznej” (wyd. I w 1998 r.), a na 35 tom „Acta Biologica Silesiana”, który można było kupić podczas sympozjum, złożyły się referaty dedykowane prof. Rostańskiemu w związku z jubileuszem 45 - lecia pracy naukowej i dydaktycznej, który przypadł na rok 1999.

Podczas sympozjum wygłoszono szereg referatów. W planie spotkania zaplanowano m.in. odczyty Marii Ławrynowicz („Taksonomia trufli”) i Jerzego Fabiszewskiego („»Zielone skamieliny« – nowsze odkrycia florystyczne na Ziemi”). Po przerwie obiadowej Adam Zając mówił o rozwoju badań taksonomicznych w Polsce na tle Europy, a Zbigniew Mirek wygłosił referat pt.: „Współczesne spojrzenie na zróżnicowanie ilościowe i jakościowe roślin leczniczych w Polsce”.

Zanim losy naukowe związały prof. Krzysztofa Rostańskiego z Uniwersytetem Śląskim, był m.in. asystentem i adiunktem w Uniwersytecie Wrocławskim. Od początku lat 70-tych jest pracownikiem naszej uczelni, będąc kolejno adiunktem (1971-1973), docentem (1973-1983) i profesorem nadzwyczajnym (1983-1992). Od ośmiu lat jest profesorem zwyczajnym, kieruje także (od 1977 r.) Katedrą Botaniki Systematycznej na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska UŚ.

Prof. Rostański w swojej działalności badawczej zajmuje się m.in. taksonomią roślin kwiatowych, ochroną przyrody, fitosocjologią i florystyką. Jego nazwisko odnaleźć można w bibliografiach poważnych prac naukowych, publikacjach polskich i zagranicznych. Opiniował do tytułów profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego, był recenzentem prac habilitacyjnych i doktorskich, ocenia projekty badawcze KBN-u. Oceniał nie tylko prace naukowe, ale i podręczniki, skrypty, czy nawet scenariusz filmu przyrodniczego. Jest od 46 lat członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego, ale i wielu innych stowarzyszeń. Uczestniczył m.in. w pracach Komitetu Ochrony Przyrody i Jej Zasobów PAN, Komitetu Botaniki PAN itp., współredaguje wiele periodyków naukowych o tematyce bliskiej jego zawodowym zainteresowaniom.

Uczestnicy sympozjum na wspólnej fotografii

Osobno należy napisać o wyprawach naukowych, w których uczestniczył prof. Rostański. Eksploracji botanicznych – poszukiwań okazów zielnikowych dokonywano m.in. Niemczech, Anglii, Tatrach Słowackich, w Rosji (Gubernia Rostowska i Zachodni Kaukaz), Szwajcarii, czy na Kubie.

Promotor 13 doktorów nauk biologicznych (w tym 2 obcokrajowców) i 195 magistrów biologii, jest laureatem wielu nagród, wyróżnień i odznaczeń (m.in. Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa wyższego i Techniki, Złoty Krzyż Kawalerski, Krzyże Kawalerski i Oficerski OOP, Odznaka ZNP). Pytany w wywiadzie dla „GU” o cechy dobrego biologa („Gazeta Uniwersytecka UŚ” nr 66-67/VII-VIII 1999 r.) odpowiedział: „Muszą być dwie rzeczy: zainteresowanie – zdolność intelektualna i nastawienie emocjonalne. Bez nich trudno być biologiem w sensie botaniki uprawianej w terenie, w kontakcie z roślinami żywymi, które mają swoją historię [...]”. )