3 maja 2001 roku w gmachu Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki we Lwowie rozpoczęła się międzynarodowa konferencja, której temat brzmiał: Ukraina w XXI wieku. Formowanie ekonomicznego systemu. Inicjatorami trwającego trzy dni przedsięwzięcia byli pracownicy naukowi Wydziału Ekonomicznego tej mającej wielowiekową tradycję uczelni, która jako jedna z pierwszych na Ukrainie zrezygnowała z marksistowskiego ujmowania zjawisk ekonomicznych.

Komitet organizacyjny w składzie: prof. dr hab. Zinowij Watamaniuk, dziekan Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Lwowskiego, dr hab. Andrij Staszin, zastępca dziekana, dr Wasyl Buniak, dr Wołodimir Wowk i asystent Oleg Żowtaniecki – wyróżnił część plenarną konferencji oraz dziesięć sekcji. O podziale zadecydowało kryterium tematyczne. Wyszczególniono następujące bloki zagadnień: finanse, teoria ekonomii, statystyka, ekonomika przedsiębiorstw, rachunkowość i audyt, zarządzanie i marketing, bankowość i ubezpieczenia, IT w zarządzaniu, socjologia, historia myśli ekonomicznej.

Konferencja przeznaczona dla studentów i doktorantów wyższych uczelni ekonomicznych spotkała się z dużym zainteresowaniem nie tylko ze strony Ukraińców, lecz także Polaków i Rosjan. Wzięli w niej udział przedstawiciele uczelni z Kijowa, Lwowa, Odessy, Moskwy, Lublina, Rzeszowa i Katowic. Uniwersytet Śląski reprezentowany był przez członków Studenckiego Koła Menedżerów działającego przy Szkole Zarządzania UŚ: Darię Plonę, Barbarę Łuczyn, Iwonę Fedrau. Referaty przygotowane przez polskich uczestników wygłoszone zostały na posiedzeniu plenarnym oraz posiedzeniu sekcji teorii ekonomii. Dotyczyły one zagadnień takich jak plan Balcerowicza, konsekwencje transformacji gospodarczej Polski i jej postkomunistycznych sąsiadów, proces integracji europejskiej, rozwój agroturystyki na Podkarpaciu. Tematyka wystąpień studentów ukraińskich koncentrowała się na zjawiskach związanych z obecną sytuacją ekonomiczną Ukrainy. Próbowano wskazać mocne i słabe strony ukraińskiego kapitalizmu, a także wypracować strategię poprawy stanu ukraińskiej gospodarki. Krytycznej analizie poddano system podatkowy, politykę antyinflacyjną i ustawodawstwo antymonopolowe.

Poważnym wystąpieniom w uczelnianej auli i gabinecie pana dziekana towarzyszyły imprezy mniej oficjalne. Konferencja, z uwagi na swój międzynarodowy charakter, stworzyła dobre warunki do wymiany poglądów i przełamania stereotypów tkwiących w świadomości narodowej, a przez to rzutujących na współpracę polsko-ukraińską. Nierzadko rozmowy o sytuacji gospodarczej Polski i Ukrainy zbaczały na zagadnienia z zakresu historii i kultury. Powracały nazwiska Chmielnicki, Wiśniowiecki, Petlura; dyskutowano o akcji Wisła i sytuacji Łemków w Polsce. Poznanie jest przecież kluczem do wzajemnego zrozumienia.

Studenci Uniwersytetu Śląskiego z satysfakcją przyjęli zaproszenie na kolejną konferencję.