Powołaniem cieszyńskiego Wydziału Artystycznego jest przede wszystkim przyczynianie się do istotnego usprawnienia działalności organizacyjnej i merytorycznej w obrębie kierunków: edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej, instrumentalistyka, edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych i grafika. Przypomnijmy, Wydział Artystyczny tworzą dwa Instytuty: Muzyki oraz Sztuki. O ofercie edukacyjnej Instytutu Sztuki z zastępcą dyrektora Instytutu Sztuki profesorem Witoldem Jacyków rozmawiał Stanisław Pietroszek.

Pracownia fotograficzna

Stanisław Pietroszek: Kim w założeniach powinien być przyszły absolwent Instytutu Sztuki?

Prof. Witold Jacyków: Przyszły absolwent Instytutu Sztuki ma być artystą, który posiada doświadczenie w realizowaniu indywidualnych projektów artystycznych w uprawianych przez siebie dziedzinach sztuk plastycznych takich jak malarstwo, grafika, rzeźba, projektowanie, fotografia itp. oraz posiada wiedzę do organizacji i prowadzenia edukacji artystycznej w rozmaitych instytucjach kultury począwszy od szkół, lokalnych ośrodków kultury aż po takie instytucje jak muzea i galerie sztuki.

Pracownia malarska

Jaka jest oferta edukacyjna Instytutu Sztuki?

Instytut Sztuki zapewnia kształcenie przez wysokiej klasy artystów - pedagogów i teoretyków w bardzo dobrze wyposażonych pracowniach kierunkowych. Studenci mają do dyspozycji pracownie grafiki warsztatowej i komputerowej, pracownie malarskie, rysunkowe itp. Mogą z nich korzystać nie tylko na swoich zajęciach, ale również po za nimi, mogą również liczyć na dodatkowe spotkania z wykładowcami dla dodatkowych korekt i wyjaśniania wątpliwości.

Czy Instytut śledzi losy absolwentów?

W dotychczasowej praktyce losy absolwentów były tematem kilku prac magisterskich. Instytut nie posiada oficjalnych danych o absolwentach. Wiedza o nich płynie na ogół z kontaktów osobistych i informacji internetowych.

Pracownia rzeźby

Możemy mówić o symbiozie czy raczej dysonansie w kształceniu pedagoga i artysty?

Istnieje silny związek przyczynowo-skutkowy między kształceniem artysty i pedagoga. Własne doświadczenia artystyczne podnoszą wiarygodność artysty jako nauczyciela. Nie istnieje żaden dysonans w procesie kształcenia, trudno to również nazwać symbiozą, ponieważ zakłada ona współzależność. W tym przypadku można mówić jedynie o pełnej jedności wszystkich elementów procesu stymulacji artystycznej i edukacyjnej stosowanych do wypromowania profesjonalnego twórcy wyposażonego w wysokiej klasy wiedzę pedagogiczną.

Dziękuję za rozmowę.