Kazimierz Kutz i prof. Aleksander Nawarecki otrzymali tegoroczne statuetki „Górnośląskiego Tacyta” – nagrody im. ks. Augustina Weltzla za najlepsze książki ubiegłego roku dotyczące historii Górnego Śląska. Uroczystość przyznania wyróżnień odbyła się 6 czerwca na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego.

„Górnośląskie Tacyty” są wyróżnieniami Ruchu Autonomii Śląska, przyznawanymi od 2007 roku za wkład w przybliżanie historii regionu. W tegorocznej edycji Kazimierz Kutz otrzymał nagrodę za całokształt działalności popularyzującej historię Górnego Śląska i publikację powieści Piąta strona świata. Tacyta za publikację naukową na temat tego regionu wręczono za książkę Lajerman prof. dr. hab. Aleksandrowi Nawareckiemu, historykowi literatury, kierownikowi Zakładu Teorii Literatury UŚ.

– Jest to nagroda ważna w tym sensie, że dostaję ją z rąk współczesnych wybitnych Ślązaków – zwrócił się do zebranych Kazimierz Kutz. Natomiast prof. Aleksander Nawarecki żartobliwie odniósł się do swojego wyróżnienia: – Dostać nagrodę u siebie, za książkę o swoich, o sobie, to w dziejach się nie zdarza, dlatego na wszelki wypadek wydałem ją w Gdańsku. Myślałem, że to się może opłaci. Jak widać tak – powiedział.

Wręczenie obu wyróżnień poprzedziły uroczyste laudacje. W pierwszej, redaktor Aleksandra Klich, biografka reżysera, przybliżyła jego postać w kontekście życiowej odwagi do pójścia w świat, wejścia w sztukę, politykę, a ostatnio również odwagi na napisanie Piątej strony świata.

W drugiej laudacji, dr Zbigniew Kadłubek z Katedry Literatury Porównawczej UŚ skupił uwagę zebranych na widocznej w Lajermanie zdolności prof. Nawareckiego do uwodzenia czytelnika słowem, śmiechem, gestem i dialogiem.

Wręczeniu statuetek towarzyszył panel pt. „Śląskie przebudzenie?”. Prowadzący go redaktor Michał Smolorz podejmował z tegorocznymi laureatami oraz prof. dr. hab. Ryszardem Kaczmarkiem, przewodniczącym Kapituły „Górnośląskich Tacytów”, pytanie „Kaj my to som?” w polityce, w nauce, w dążeniu do uznania mniejszości etnicznej Ślązaków oraz śląskiego jako języka regionalnego. Jak stwierdził Kazimierz Kutz, to najistotniejsze pytanie o współczesny Śląsk i o współczesny los Polski.