Z okazji 50. rocznicy istnienia i działalności Katedra Dydaktyki Języka i Literatury Polskiej zorganizowała 19 i 20 listopada Ogólnopolską Konferencję Naukową „Dziecko – Język – Tekst”, którą patronatem objęli JM Rektor UŚ prof. zw. dr hab. Wiesław Banyś, dziekan Wydziału Filologicznego prof. UŚ dr hab. Rafał Molencki i Rada Języka Polskiego przy Prezydium PAN.

Celem konferencji była dyskusja nad możliwościami lingwistycznymi dziecka, jako twórcy oraz odbiorcy komunikatów literackich i nieliterackich. Miała ona charakter sesyjny. Pierwszą sesję wypełnił panel wspomnieniowy, prowadzony przez dr Zofię Adamczykową z Uniwersytetu Śląskiego. Jego celem było przypomnienie początków Katedry i upamiętnienie osób zaangażowanych w jej rozwój, a także budujących kształt i wizję śląskiej szkoły i śląskiego nauczyciela. Wspominano zatem dr Irenę Tabakowską, dr. Jana Cofalika, prof. dr. hab. Jana Polakowskiego, dr. Mariana Mikutę i mgr. Jerzego Budzika. Szczególną rolę w kształtowaniu „śląskiej szkoły dydaktyki” odegrała dr Mieczysława Mitera-Dobrowolska, która założyła w Katowicach drugą w Polsce, po Krakowie, Katedrę Metodyki Nauczania Literatury i Języka Polskiego z innowacyjnymi przedmiotami dla kształcenia kadry nauczycielskiej: historią sztuki, kulturą żywego słowa, literaturą dla dzieci i młodzieży.  

 Sesja druga, prowadzona przez prof. dr hab. Jadwigę Kowalikową z Uniwersytetu Jagiellońskiego, obejmowała referaty oscylujące wokół problemów skupiających się w haśle: „Tekst – przeżycie – terapia”. Podejmowano między innymi zagadnienia związane z „dydaktyką zachwytu” czy dziecięcą wrażliwością semantyczno-aksjologiczną.

Sesja trzecia, której gospodarzem była prof. dr hab. Maria Jędrychowska z Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, dotyczyła zagadnienia: „Literatura – język – dydaktyka”. Podczas obrad zastanawiano się nad miejscem i funkcją tekstu literackiego w gimnazjum, możliwościami dydaktycznymi, jakie stwarza drama, a także nad rolą socjolektu młodzieżowego w dyskursie szkolnym.

Drugiego dnia konferencji zaplanowano pracę w sekcjach. Pierwsza z nich „Dziecko i język”, prowadzona przez prof. dr. hab. Edwarda Polańskiego z Uniwersytetu Śląskiego, zajmowała się problemami szeroko rozumianych sprawności nadawczo-odbiorczych dziecka, począwszy od retoryki reklamy dla dzieci, poprzez gry ze słowami w edukacji kulturowej dzieci i młodzieży, a skończywszy na językowym obrazie świata dziecka i zależnościach między wyobraźnią i orientacją przestrzenną a kompetencją tekstotwórczą uczniów.

Natomiast sekcja pod opieką prof. dr hab. Ewy Jaskółowej z Uniwersytetu Śląskiego pracowała nad zagadnieniami związanymi z uczestnictwem dziecka w świecie tekstów i kultury. Wystąpienia referatowe dotyczyły między innymi czytania obrazów w edukacji gimnazjalnej, gier językowych w poezji dla dzieci, kategorii groteski w „literaturze osobnej” i tworzenia uczniowskiego spektaklu teatralnego.

Na koniec, dla wszystkich zainteresowanych zagadka: jak to możliwe, że Katedra Dydaktyki Języka i Literatury Polskiej jest starsza od Uniwersytetu Śląskiego?