„Senior w centrum oddziaływań edukacyjnych” to tytuł kolejnego spotkania naukowego z cyklu „Aktywizacja jednostek, grup i zbiorowości w środowisku lokalnym”, które odbyło się 18 marca w cieszyńskim Centrum Konferencyjnym. Organizatorem przedsięwzięcia jest Zakład Pedagogiki Społecznej i Edukacji Międzykulturowej Instytutu Nauk o Edukacji na Wydziale Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie.
Komitet naukowy konferencji stanowili wybitni przedstawiciele pedagogiki z Polski, Czech, Słowacji i Ukrainy. Komitet organizacyjny tworzyli pracownicy Zakładu: dr hab. prof. UŚ Alina Szczurek-Boruta, dr Barbara Chojnacka-Synaszko, mgr Katarzyna Jas, mgr Sylwia Ryszawy. Współorganizatorami wydarzenia byli: Uniwersytet Trzeciego Wieku z Cieszyna, Stowarzyszenie na Rzecz Wspierania Rodziny SILOE IN NOBIS, Stowarzyszenie Wspierania Edukacji Międzykulturowej i studenckie Koło Naukowe Edukacji Międzykulturowej, działające na Wydziale Etnologii i Nauk o Edukacji UŚ w Cieszynie. Honorowy patronat nad cyklem konferencji objęli: Komitet Nauk Pedagogicznych PAN, JM Rektor Uniwersytetu Śląskiego prof. zw. dr hab. Wiesław Banyś, dziekan Wydziału Etnologii i Nauk o Edukacji dr hab. prof. UŚ Zenon Gajdzica, starosta cieszyński oraz burmistrz Cieszyna mgr inż. Mieczysław Szczurek.
Rangę konferencji znacząco podniosła obecność i wystąpienie prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego, przewodniczącego Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. Wypowiedź na temat paradoksów polskiej edukacji stała się asumptem do dyskusji. W konferencji wzięli udział przedstawiciele różnych środowisk naukowych z Polski (Cieszyna, Katowic, Kielc, Krakowa, Opola, Olsztyna i Warszawy) oraz z zagranicy, a także władze samorządowe, pracownicy administracji oświatowej, przedstawiciele organizacji pozarządowych oraz studenci i doktoranci Uniwersytetu Śląskiego, w tym słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku.
– Głównym obszarem rozważań w ramach spotkania naukowego jest starość, postrzegana przez młodzież, osoby dorosłe i seniorów, nie jako etap indywidualnej i społecznej degradacji, ale przede wszystkim jako okres życia dogodny do poszerzania horyzontów, rozwijania pasji i talentów, rozszerzania kontaktów społecznych. Bardzo wiele w tym względzie zależy od środowiskowych czynników zewnętrznych. Mądra, rozważna, wykształcona grupa ludzi starszych jest kapitałem współczesnych społeczności – powiedziała, otwierając konferencję, przewodnicząca komitetu naukowego i organizacyjnego dr hab. prof. UŚ Alina Szczurek-Boruta.
W tematykę pierwszej sesji pt. „Wielowymiarowość edukacji i integracji dzieci, młodzieży i seniorów” wprowadziła zebranych prof. zw. dr hab. Katarzyna Olbrycht referatem „Senior – strażnik i przewodnik w świecie wartości wspólnotowych”. Kolejne dwie sesje koncentrowały się na zagadnieniach roli Uniwersytetu Trzeciego Wieku w edukacji całożyciowej oraz aktywizacji i wspomaganiu osób starszych.
Lokalne inicjatywy działań Uniwersytetów Trzeciego Wieku zaprezentowały: mgr Małgorzata Szwarc-Niedźwiecka, prezes UTW przy Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, mgr Krystyna Jurewicz, koordynator UTW w Jastrzębiu-Zdroju oraz mgr Teresa Bac, reprezentująca Wszechnicę Edukacyjną Technicznego Uniwersytetu Otwartego przy Zamiejscowym Ośrodku Dydaktycznym AGH w Jastrzębiu-Zdroju.
Konferencji towarzyszyły warsztaty międzygeneracyjne zorganizowane dla grup mieszanych – studentów z cieszyńskiego WEiNoE oraz słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku działającego przy Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie. Zarówno warsztaty bajkoterapeutyczne „Czy to bajka, czy nie bajka?” prowadzone przez mgr Katarzynę Jas, jak i warsztaty muzyczno-ruchowe prowadzone przez dr Ewę Bogdanowicz, dały uczestnikom sposobność do nawiązania pozytywnych relacji międzypokoleniowych.
Spotkanie naukowe uświetnił występ Międzywydziałowego Zespołu Folkowego „FolkUŚ”. W obrady w sposób szczególny wpisała się także, tworząc niezwykłą oprawę artystyczną, wystawa Kingi Jacek pt. „Ludzie znikąd”, składająca się 12 portretów osób bezdomnych w wieku późnej dorosłości.
Konferencja stworzyła okazję do wymiany poglądów i doświadczeń w zakresie „edukacji do starości” i „edukacji w starości” oraz do kształtowania pozytywnego obrazu osób starszych jako wartościowych członków społeczności.