Uroczysta inauguracja roku akademickiego 1997/98 w cieszyńskiej Filii połączona była z otwarciem w Galerii Uniwersyteckiej wystawy pedagogów Instytutu Sztuki i promocją albumu o Instytucie. Dla przypomnienia - Instytut Sztuki to nowa nazwa (od roku akademickiego 1996/97) Instytutu Kształcenia Plastycznego Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego Filii UŚ w Cieszynie. Nowa nazwa jest bardziej adekwatna do programu dydaktycznego, który Instytut ma zamiar w przyszłości realizować, a w dużej mierze już realizuje. Program ten zakłada wszechstronne kształcenie humanistyczne artystów - nauczycieli sztuki. Instytut Sztuki został więc rozbudowany o Zakład Teorii Sztuki i Dydaktyki Artystycznej. Utworzono także oddzielnie funkcjonujący Zakład Rzeźby, powstała Specjalność Reklamy i Marketingu. Jednym słowem, Instytut rozwija się dynamicznie.

Wydana przez Instytut publikacja Instytut Sztuki - historia, pedagodzy, studenci jest w zamyśle autorów (a są nimi po części wszyscy pracownicy Instytutu) wizytówką placówki i jednocześnie swoistym podsumowaniem 25-letniej działalności. Zwarty, a jednocześnie wyczerpujący tekst wprowadzający, naświetla historię Instytutu, rozdział o ideach programowych zarysowuje cele i koncepcje dydaktyczne teraz i w przeszłości. Ponadto mamy tu pełną listę pedagogów pracujących i współpracujących kiedyś i obecnie z Instytutem, wraz z ich biogramami (w przypadku plastyków znalazły się również reprodukcje prac i spis wystaw w których uczestniczyli). Umieszczono w publikacji także listę studentów studiujących w trybie dziennym i zaocznym, reprodukcje wybranych prac studenckich i zdjęcia z pracowni, z ich krótką wizytówką. Uzupełnieniem publikacji jest tekst o Galerii Uniwersyteckiej i schemat struktury organizacyjnej studiów. Całość otrzymała atrakcyjną szatę graficzną i została profesjonalnie wydana przez bielską Augustianę.

Dobrze się stało, że promocja książki połączyła się z wystawą prac pedagogów Instytutu Sztuki, bo jest to chyba najlepsze podsumowanie 25 letniego dorobku. Wystawione prace są reprezentatywne dla poszczególnych artystów. Nie jednoczy więc tej wystawy jakaś wspólna koncepcja ideowa, temat. W założeniu ma ona być manifestacją różnych artystycznych postaw, różnych kierunków poszukiwań i punktów widzenia, realizowanych we własnej twórczości, a także w kierowanych przez siebie pracowniach. Istotnym walorem tej wystawy była jej funkcja przeglądowa i poglądowa. Wystawa, jak mi wiadomo, wzbudziła ogromne zainteresowanie wśród społeczności naszej Uczelni.

Na końcu chciałabym sobie pozwolić na prywatną uwagę. Mimo że znam twórczość moich kolegów, prezentacja ta uświadomiła mi jakie szerokie możliwości mamy w naszym Instytucie. Bo dydaktyka dydaktyką, ale osobowość twórcza (i nie tylko twórcza) profesora te cele dydaktyczne urzeczywistniającego, była, jest i miejmy nadzieję - będzie, zawsze w tym procesie niezwykle istotna, bodaj, czy nie najwazniejsza.