Najbardziej wartościową formą pamięci o człowieku jest kontynuacja jego dzieła. Wychodząc z takiego założenia, na Uniwersytecie Śląskim oraz w Centrum Informacji Naukowej i Bibliotece Akademickiej w Katowicach zorganizowano konferencję dedykowaną prof. Władysławowi Jacherowi. Prawie 80 uczestników spotkania zatytułowanego „Praca – Więź – Integracja. Wyzwania w życiu jednostki i społeczeństwa” przez dwa dni miało możliwość wymiany zdań i dzielenia się wynikami swoich badań w obszarach, które były niegdyś głównymi polami zainteresowań profesora – mentora i wychowawcy wielu pokoleń polskich socjologów.
Prof. zw. dr hab. Władysław Jacher karierę naukową zaczynał na KUL-u, poza tym pracował w Instytucie Tomistycznym w Warszawie oraz Instytucie Śląskim w Opolu. Najdłużej wszakże związany był z Uniwersytetem Śląskim w Katowicach, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Instytutu Socjologii, był kierownikiem Zakładu Socjologii, a także prodziekanem Wydziału Nauk Społecznych. I to właśnie w Instytucie Socjologii UŚ zrodził się pomysł, aby pamięć prof. Jachera uczcić poprzez naukową konferencję. Jej organizatorami byli Zakład Socjologii Ogólnej UŚ, Zakład Socjologii Organizacji, Gospodarki i Metodologii Badań Społecznych UŚ, CINiBA oraz Instytut Socjologii i Instytut Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Opolskiego. Patronat honorowy nad konferencją objęli marszałek województwa śląskiego, wojewoda śląski i prezydent Katowic.
Spotkanie rozpoczęło się od wystąpienia przewodniczącej komitetu organizacyjnego dr hab. prof. UŚ Urszuli Swadźby, która przywitała uczestników przybyłych z różnych ośrodków naukowych oraz gości z Czech i Słowacji. Otwarcia konferencji dokonali dziekan WNS prof. zw. dr hab. Wiesław Kaczanowicz oraz dyrektor Instytutu Socjologii prof. zw. dr hab. Wojciech Świątkiewicz, który przywołał w swoim wystąpieniu jedną z ulubionych łacińskich maksym prof. Jachera: Bonum est diffusivum sui (Dobro ze swej natury się rozlewa). Wyraził równocześnie przekonanie, że dobro i mądrość pozostawione przez patrona konferencji z całą pewnością trwają i przenikają poza mury uczelni, czego dowodem jest konferencja i licznie przybyli uczestnicy. Zanim przystąpiono do właściwych obrad problemowych, uczniowie i współpracownicy prof. Jachera – dr hab. prof. UŚ Adam Bartoszek, dr hab. Leszek Gruszczyński, dr Bożena Pactwa, dr Sława Kamińska-Berezowska – przybliżyli gościom i prawie 200 zebranym studentom biografię i naukowe dokonania prof. Jachera.
Obrady składały się z dwóch sesji plenarnych oraz sesji tematycznych. Referaty wygłosiło 47 uczestników, przedłożono również 6 opracowań w formie pisemnej. Hasła przewodnie poszczególnych sesji najlepiej ilustrują podejmowane w trakcie konferencji zagadnienia: „Wartości i więzi rodzinne, lokalne i pokoleniowe”, „Praca a migracje”, „Więzi etniczne i narodowe”, „Współczesne problemy ludzi pracy”, „Integracja i dezintegracja jako kategorie analizy i wyjaśniania”, „Etyczne i religijne konteksty pracy”, „Praca – konteksty teoretyczne i metodologiczne”, „Praca a problemy grup społecznych i zawodowych”, „Innowacja – Przedsiębiorczość – Gospodarka oparta na wiedzy”.
Upamiętniając przez dwa dni konferencji postać prof. Władysława Jachera i nawiązując twórczo do jego dorobku, podjęto refleksje nad szerokim spektrum problemów poruszających tematykę pracy, więzi i integracji. Bogaty program merytoryczny, wielość omawianych wątków i ciekawe, inspirujące dyskusje pozwalają uznać konferencję za przedsięwzięcie ze wszech miar udane. O potrzebie takich spotkań najlepiej świadczy wyrażana często w rozmowach kuluarowych nadzieja, że kwietniowa konferencja nie będzie przedsięwzięciem jednorazowym, lecz będzie miała swoje kontynuacje. Zanim to jednak nastąpi, można się spodziewać publikacji wygłoszonych referatów w pokonferencyjnej monografii oraz w czasopiśmie „Humanizacja Pracy”.
Po zakończeniu obrad plenarnych uczestnicy udali się na wycieczkę po zabytkowych dzielnicach Katowic (Giszowcu i Nikiszowcu) sponsorowaną przez Urząd Miasta Katowic. Ostatnim akcentem poświęconego prof. Jacherowi spotkania było wspólne złożenie wieńców i zniczy na jego grobie.