Dr Skadłubowicz jest współautorem publikacji z zakresu inżynierii biomedycznej oraz analizy obrazu, wydanych na łamach czasopism „Computer Aided Surgery”, „International Journal of Biometrics”, „Advances in Soft Computing 57 – Information Technologies in Biomedicine” oraz „Journal of Medical Informatics & Technologies”.

Dr Paweł Sadłubowicz

– Tytuł mojej pracy magisterskiej brzmi „Statystyczne modele kształtu do rekonstrukcji struktur kostnych w chirurgii twarzowo-szczękowej i ortopedycznej”, zaś dysertacji doktorskiej – „Komputerowe modelowanie i rekonstrukcja struktur kostnych miednicy” – mówi doktor Skadłubowicz.

Wspomniane modele umożliwiają planowanie skomplikowanych zabiegów rekonstrukcyjnych, w których nie da się odtworzyć naturalnej krzywizny kości, poprzez wykorzystanie symetrii ludzkiego organizmu. Przedstawione zagadnienia zostały poparte badaniami realizowanymi we współpracy z Dziecięcym Szpitalem Uniwersyteckim w Bazylei (Szwajcaria). Efektem badań było opracowanie procedur planowania zabiegu rekonstrukcyjnego na podstawie statystycznego modelu kości, a także stworzenie aplikacji umożliwiającej komputerowe wspomaganie procesu planowania zabiegów rekonstrukcyjnych.

– Działanie takiego modelu dobrze jest wyjaśnić na przykładzie – tłumaczy dr Skadłubowicz. – Przyjmijmy, że lekarz ma do czynienia z pacjentem cierpiącym na zaawansowany nowotwór kości miednicy. Zaatakowane przez proces choroby kości muszą zostać wycięte. Wówczas pojawia się pytanie, w jaki sposób zastąpić ubytek.

Jak wyjaśnia młody naukowiec, dotychczas stosowane metody są niewystarczające, ponieważ nie zapewniają satysfakcjonującej jakości życia pacjenta. Staje się on wówczas osobą niepełnosprawną, gdyż miednica to jeden z ważniejszych elementów ludzkiego systemu lokomocji. Stąd cel działań podejmowanych przez specjalistów zorientowany jest na stworzeniu metodologii projektowania implantów jak najlepiej dostosowanych do potrzeb pacjenta. Wówczas, na podstawie danych otrzymanych z tomografii komputerowej pacjenta, lekarz we współpracy z informatykiem analizuje wyniki chorego, aby następnie zaprojektować odpowiedni implant. Kość jest w stanie w pełni zintegrować się z implantem, komórki kostne wrastają w niego i mogą zapewnić pacjentowi komfort życia zbliżony do tego, który miał przed operacją.

Procedura leczenia złamań miednicy stała się tematyką kolejnego projektu, którego celem jest analiza kierunków montażu standardowych śrub chirurgicznych w celu opracowania uniwersalnej procedury leczenia wspomnianych złamań. Współpraca ze szwajcarską uczelnią ma już swoje stałe miejsce w działaniach naukowych doktora Skadłubowicza.

– Po raz pierwszy wyjechałem do Szwajcarii, będąc na III roku studiów licencjackich – wspomina – od tamtej pory współpraca zaowocowała licznymi wyjazdami. Jako student nie mogłem sobie pozwolić na dłuższe nieobecności z uwagi na konieczność uczestnictwa w zajęciach. Gdy plan uniwersyteckich obowiązków jest mniej napięty, można wyjechać na dłużej. Dwa lata temu udało mi się spędzić na stażu pół roku.

Projekty realizowane w Szwajcarii były finansowane z grantów naukowych, ponadto zespół badawczy, w którym pracował dr Skadłubowicz, dysponował środkami z badań dla młodych naukowców. Młody naukowiec był również uczestnikiem kilku długofalowych projektów. W jednym z nich skupiono się na kontroli aplikacji medycznych w trakcie przeprowadzania zabiegów operacyjnych, żeby nie musiał być przy nich obecny informatyk.

– Jeżeli lekarz chce skorzystać z dotyczących pacjenta danych, które zostały wprowadzone do komputera, musi poprosić o pomoc informatyka. Projekt opiera się na stworzeniu oprogramowania, które da lekarzowi możliwość wnikliwego oglądu obrazów ciała pacjenta za pośrednictwem komputera, wykorzystując w tym celu gesty i mowę – tłumaczy dr Paweł Skadłubowicz.

Inne z zadań młodego naukowca to popularyzacja technologii druku trójwymiarowego w procesie planowania operacji. Wykorzystanie takiej technologii sprawdza się przede wszystkim w szczególnie trudnych przypadkach, gdy dotychczasowe rozwiązania okazują się niewystarczające.

Zapytany o najbliższe plany zawodowe naukowiec wymienia staż w Szwajcarii. Starania o wyjazd zostały już zainicjowane złożeniem wniosku, staż potrwa do półtora roku. Kolejnym pomysłem dr. P. Skadłubowicza jest stworzenie grupy badawczej, która składać się będzie z kilku osób, a jej celem będzie pisanie projektów na badania realizowane w grupach. Jak zauważa dr Skadłubowicz, ta forma pracy naukowej jest wciąż jeszcze niedoceniana w naszym kraju, gdzie wielu naukowców preferuje projekty indywidualne. Tymczasem Szwajcaria, zorientowana na współpracę specjalistów, przoduje w Europie jako państwo, które wdraża wnioski płynące z badań w dziedzinę przemysłu.

– Opowiadając o pracy naukowej nie mogę pominąć działalności dydaktycznej. Jestem elektronikiem hobbystą – wyznaje dr Skadłubowicz – pasję tworzenia urządzeń przekazuję studentom, którzy w ramach swoich prac inżynierskich zdecydowali się skonstruować roboty.