Konferencja, współorganizowana przez Instytut Języka Polskiego UŚ oraz katowicki oddział Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, była dobrą okazją do przedstawienia wyników badań i wymiany poglądów dotyczących autoprezentacji medialnej, a także stała się ważnym miejscem spotkania praktyków sektora public relations ze środowiskiem akademickim. Patronat medialny nad konferencją sprawowali: Telewizja Polska, TVN Katowice oraz „Gazeta Uniwersytecka UŚ”.

Konferencja „Dyskurs autopromocyjny i jego współczesne odsłony” w Centrum Informacji Naukowej i Bibliotece Akademickiej w Katowicach

Uroczystego otwarcia konferencji dokonała dr hab. prof. UŚ Magdalena Pastuchowa, dyrektor Instytutu Języka Polskiego na Wydziale Filologicznym UŚ. Obrady plenarne otworzył referatem „Diabeł tkwi w szczegółach – czyli studium przypadku komunikacji osób publicznych” mgr Krystian Dudek, członek Rady Nadzorczej Polskiego Stowarzyszenia Public Relations oraz Rady Etyki Public Relations. Referent przedstawił między innymi opis telewizyjnych wystąpień osób publicznych.

Dr hab. Iwona Loewe z Instytutu Języka Polskiego Wydziału Filologicznego UŚ wygłosiła referat „Strategie autopromocyjne w mediach”. Autorka przedstawiła swoje badania nad autopromocją w telewizji, prasie i radiu. Zwróciła uwagę na zakres użycia terminów autopromocja oraz autoprezentacja, zauważyła również że autopromocja w mediach jest dzisiaj najtańszą formą promocji o zasięgu podobnym do reklamy.

Dr Sebastian Musioł z Katedry Dziennikarstwa Ekonomicznego i Nowych Mediów Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach w wystąpieniu pt. „Narzędzia narracyjne w autopromocji marketingowej – studium przypadku” przedstawił analizę projektu „Centrum OZE” zrealizowanego z wykorzystaniem opowieści obrazkowej w dyskursie autopromocyjnym.

Dr Ewa Biłas-Pleszak z Instytutu Języka Polskiego Wydziału Filologicznego UŚ w wystąpieniu „Umarł autor – niech żyje autopromocja? Rozważania o współczesności” zastanawiała się nad sposobami wyrazu współczesnej sztuki. Podkreśliła, że sztuka wiąże się z komercją i jako przykład skutecznego wykorzystania autopromocji w sztuce autorka wybrała amerykańskiego artystę Jeffa Koonsa.

W referacie pt. „Zachowanie zgodne z etykietą – wsparcie czy zakłócenie dla komunikatu” dr Irena Kamińska-Radomska z Katedry Dziennikarstwa Ekonomicznego i Nowych Mediów Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach przekonywała, że najważniejszym środkiem komunikacji jest mowa ciała oraz głos i intonacja.

Mgr Barbara Orzeł z Instytutu Nauk o Kulturze i Studiów Interdyscyplinarnych Wydziału Filologicznego UŚ wygłosiła referat „Opowieści... wizerunkowej treści. Storytelling jako strategia autopromocji”. Zwróciła w nim uwagę na sposób komunikowania się marki z grupą docelową oraz dlaczego pracownikom branży public relations coraz trudniej docierać do klienta. Przybliżyła znaczenie pojęć cross-media oraz storytelling, czyli opowiadania historii, które jest naturalnym sposobem wymiany doświadczeń ludzi, a zatem zakłada, że poprzez zbieranie opowieści dokonuje się badania w sposób najmniej inwazyjny i podatny na zakłócenia poprzez sam proces badania. Kilka słów poświęciła też skuteczności storytellingu w komunikacji.

Mgr Damian Pisarski z Instytutu Filologii Słowiańskiej Wydziału Filologicznego UŚ przedstawił referat „Rola i znaczenie autoprezentacji w zawodzie pilota wycieczek”. Swoje rozważania oparł na analizie egzemplifikacji i autopromocji wizerunku pilota wycieczek na trasie Polska – Włochy oraz odkrył nieco tajemnic autoprezentacyjnych rozmów z turystami. Kolejne wystąpienie autorstwa mgr Barbary Chrobok, rzecznika prasowego Urzędu Miasta w Wodzisławiu Śląskim, „Samorządy lokalne na Facebooku – „Lubię to!” jako sposób autopromocji”, przedstawiło współczesne możliwości dyskursu urzędowego. Autorka pokazała proces i skuteczność takiego sposobu komunikacji między społeczeństwem a włodarzami miasta za pośrednictwem mediów społecznościowych.

Mgr Natalia Moćko z Instytutu Języka Polskiego Wydziału Filologicznego UŚ wygłosiła referat „Jakość słowa w wystąpieniach publicznych – spostrzeżenia poczynione okiem logopedy”, w którym zastanawiała się nad wpływem wad i zaburzeń mowy w budowaniu, porządkowaniu i tworzeniu wypowiedzi. Na przykładach konkretnych polityków pokazała problemy związane z wypowiedzią i przeanalizowała możliwości przekucia zaburzenia w zaletę nadawcy.