Logopedia należy do dziedzin ściśle związanych z działaniami praktycznymi. Czerpie z osiągnięć m.in. medycyny, psychologii, pedagogiki czy językoznawstwa. II Międzynarodowa Konferencja Logopedyczna, przebiegająca pod hasłem „Logopedia w teorii i praktyce”, stała się miejscem spotkania i wymiany doświadczeń wielu specjalistów z wymienionych dziedzin, którzy zarówno na forum, jak i w kuluarach toczyli dyskusje, prezentowali wyniki częstokroć wieloletniej pracy, wymieniali krytyczne uwagi. Nie zabrakło również głosów z zagranicy: Słowacji, Holandii i Wielkiej Brytanii.

Obrady w auli im. K. Lepszego w rektoracie Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach

Obrady otworzyła przewodnicząca Śląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Logopedycznego dr Iwona Michalak-Widera. Przy aplauzie prelegentów i słuchaczy wręczono nagrodę Logopedia Silesiaca 2014, której laureatem został mgr Józef Oczadły – logopeda z wieloletnim stażem, praktyk i dydaktyk zarazem, członek PTL.

Pierwszą z trzech sesji wykładowych poprowadziła dr Katarzyna Węsierska. W tej części obrad słuchacze mieli okazję zapoznać się z referatami o zróżnicowanej tematyce – od ujęcia pedagogicznego, przez językoznawcze, po logopedyczne i neurologopedyczne. Prof. dr hab. Ewa Syrek w wystąpieniu „O potrzebie pedagogicznej perspektywy w logopedii” podkreśliła przede wszystkim, że poprawne mówienie stanowi jedną z podstawowych wartości w procesie akulturacji i optymalnego rozwoju dziecka. Akcent międzynarodowy wprowadziła swoją wypowiedzią prof. Marína Mikulajová z Bratysławy, prezentując w swoim referacie metodologię i wyniki długoterminowych językowo-kognitywnych badań nad dysfazją rozwojową u mówiących w języku słowackim dzieci w wieku od 5 do 7 lat. Dr hab. prof. UŚ Danuta Pluta-Wojciechowska przedstawiła paradygmat logopedycznej diagnozy dzieci z wrodzonym rozszczepem wargi i podniebienia oraz odpowiedni dla nich model terapii. Natomiast dr hab. prof. UP Mirosław Michalik w referacie „Dyzartria o podłożu mózgowego porażenia dziecięcego jako odrębna jednostka nozologiczna” dokonał prezentacji zaburzeń mowy o podłożu MPD, wyróżniając dyzartrię, oraz zwrócił szczególną uwagę na diagnozę różnicową, cele, strategie i organizację terapii tego zaburzenia.

Podczas przerwy między sesjami zaprezentowano postery, które przestawiały badania autorów. Wśród plakatów znalazły się takie, które podejmowały temat bilingwizmu, wad słuchu, afazji, jąkania, urazów czaszkowo-mózgowych, zawodowych chorób narządu głosu, zaburzeń czynności prymarnych wywołanych przerostem migdałka gardłowego.

Drugą część konferencji prowadził mgr Józef Oczadły, który zaprosił uczestników do obejrzenia nagrania mgr Anety Nott-Bower z Wielkiej Brytanii. Autorka filmu podjęła temat bilingwizmu wśród dzieci. O diagnozie dwujęzycznych pacjentów mówiła również Katarzyna Kijewska w referacie „Logopedia w Holandii”. Główną oś jej wystąpienia stanowiły zasady działania logopedy w Holandii od strony formalnej i praktycznej. Następnie przyszedł czas na biologiczne ujęcie mowy. W wykładzie „Neurobiologia wypowiedzi. Mowa jako przedłużenie mechanizmów lustrzanych” dr Marek Kaczmarzyk zaprezentował naukową opowieść o odkryciu XX wieku – neuronach lustrzanych, które pozwoliły na wytworzenie wyjątkowego mechanizmu, jakim jest język. Aspekty neurologiczne stały się także częścią prezentacji mgr Bogusławy Maculewicz i mgr Julii Wyszomirskiej, które skupiły się na neurologopedycznej terapii 24-letniego mężczyzny po rozległych urazach czaszkowo-mózgowych. Ostatnie wystąpienie w tej części konferencji dotyczyło zaburzeń mowy u małych dzieci w praktyce psychiatry dziecięcego, którego rolę w zespole specjalistów podkreślała dr n. med. Agnieszka Gorczyca.

Trzecią część obrad poprowadziła mgr Łucja Skrzypiec. Również w tej sesji można było zauważyć wyraźne podejście interdyscyplinarne do problemów związanych z mową. Dr Joanna Skibska omówiła sposoby przetwarzania informacji przez półkule mózgowe i metody pamięciowe wspomagające zapamiętywanie. Dr Irena Polewczyk przedstawiła wyniki badań dotyczących kompetencji słuchowych dzieci przedszkolnych. Natomiast mgr Leszek Peca skupił się na roli fizjoterapeuty w zespole specjalistów opiekujących się dzieckiem ze stwierdzoną niepełnosprawnością pochodzenia centralnego. Ostatnia prelegentka mgr Marta Holi mówiła o muzykoterapii dogłębnej-komórkowej jako metodzie wspomagającej także przy zaburzeniach mowy.

Ważny aspekt praktyczny konferencji stanowiła zaprezentowana bogata oferta wydawnicza. Uczestnicy konferencji z zainteresowaniem wymieniali się doświadczeniami w korzystaniu z wielu materiałów i poszukiwali pomocy uatrakcyjniających terapię logopedyczną. Interdyscyplinarne referaty oraz postery stanowiły różnorodną bazę naukową konferencji. Spojrzenie na praktykę logopedyczną poza granicami Polski było natomiast źródłem inspiracji i przemyśleń dotyczących metod, technik i narzędzi, które można zaadaptować na gruncie polskiej logopedii. Ogromne zainteresowanie konferencją dowodzi, że istnieje wśród logopedów praktyków potrzeba wymiany wiedzy z zakresu różnych dyscyplin, korespondujących z logopedią.