Dr hab. Agnieszka Turska-Kawa jest autorką kilkudziesięciu publikacji podejmujących problematykę zachowań wyborczych, pełni funkcję prezes Fundacji Akademickiej IPSO ORDO realizującej działania w zakresie przeciwdziałania korupcji, a także zastępcy kierownika Centrum Badawczego Polityki Publicznej i Problemów Regulacyjnych – jednostki Uniwersytetu Śląskiego prowadzącej działalność naukową związaną z kształtowaniem polityk publicznych. Otrzymała wiele nagród oraz stypendiów naukowych, jest członkiem m.in. European Consortium for Political Research. Zapytana o umiejętność łączenia tak wielu różnych przestrzeni, odpowiada krótko: „Cenię różnorodność form podejmowanych działań, które łączy jednak tematyczna spójność”.

Dr hab. Agnieszka Turska-Kawa

Naukowe zainteresowania dr hab. Agnieszki Turskiej- -Kawy koncentrują się wokół szeroko rozumianej przestrzeni zachowań publicznych. Absolwentka politologii oraz psychologii umiejętnie wykorzystuje zdobytą na Uniwersytecie Śląskim wiedzę, realizując zarówno liczne projekty naukowo-badawcze, jak również w pracy z liderami politycznymi podczas kampanii wyborczych. Zajmuje się m.in. problematyką zachowań wyborczych, w szczególności w ich psychologicznym aspekcie, oraz bada zagadnienia związane z przywództwem politycznym i kompetencjami obywatelskimi. Angażuje się w prace utworzonego w 2018 roku Centrum Badawczego Polityki Publicznej i Problemów Regulacyjnych, nowej jednostki Uniwersytetu Śląskiego, w której prowadzone są badania służące podnoszeniu jakości decyzji związanych z regulacyjno-prawnymi aspektami polityki publicznej podejmowanymi w administracji samorządowej i rządowej, na uczelniach czy dotyczącymi zagadnień z zakresu bioetyki czy biotechnologii.

Praktyczny wymiar mają ponadto działania podejmowane przez politolog w ramach kierowania utworzoną w 2015 roku Fundacją Akademicką IPSO ORDO. Celem jednostki jest ograniczenie skali korupcji w Polsce oraz zwiększenie obywatelskiego zaufania instytucjonalnego, które od wielu lat jest w naszym kraju na niskim poziomie. Jednym z realizowanych zadań są szkolenia antykorupcyjne przeprowadzane w różnych instytucjach, takich jak urzędy, firmy komercyjne, szpitale czy szkoły.

Dr hab. Agnieszka Turska-Kawa bierze również udział w międzynarodowym projekcie naukowym pn. COST (www.cost.eu) zrzeszającym przedstawicieli trzydziestu dwóch państw, którego celem jest sprawdzenie „widoczności” nauk politycznych w przestrzeni publicznej oraz poziomu umiędzynarodowienia badań politologicznych prowadzonych w poszczególnych państwach Unii Europejskiej.

– Dotychczasowe analizy pokazały, że w Polsce jeszcze sporo musi się zmienić, byśmy o takim umiędzynarodowieniu mogli mówić. My raczej dzielimy się wynikami prowadzonych badań we własnym gronie. W związku z tym spotykając się i rozmawiając z naukowcami o podobnych zainteresowaniach, lecz reprezentującymi różne ośrodki europejskie, zdobywam doświadczenie, które mogę aplikować w macierzystej jednostce. Z pewnością jednym z ważniejszych działań jest konieczność nawiązywania ponadlokalnych kontaktów naukowych – mówi.

Dr hab. Agnieszka Turska-Kawa podejmuje także owe działania w praktyce, współpracując od wielu lat z uniwersytetami w Słowenii, Rumunii czy Stanach Zjednoczonych. Jak przekonuje stypendystka, jedną z ciekawszych i być może niedocenianych form upowszechniania wyników badań są międzynarodowe seminaria i konferencje naukowe.

– Tego typu wyjazdy traktuję jako ważną okazję do udziału w dyskursie międzynarodowym, bez którego trudno dzisiaj tworzyć naukę. To pole wymiany doświadczeń, krytycznych, wartościowych dyskusji, ale przede wszystkim forum nawiązywania współpracy, która często owocuje międzynarodowymi projektami naukowo-badawczymi – komentuje.

W ten sposób rozpoczęła m.in. współpracę z prof. Mirem Hačkiem z Uniwersytetu w Lublanie. Jej efektem było przygotowanie i wydanie w 2017 roku publikacji pt. Democratization Processes in Poland and Slovenia: Comparative Study będącej studium porównawczym procesów demokratyzacyjnych w Polsce i Słowenii. Prezentacja wyników badań podczas kolejnych konferencji naukowych umożliwiła rozszerzenie współpracy z naukowcami z innych krajów południowej i wschodniej Europy.

– Uważam, że naukowcy to specyficzna grupa społeczna, która nigdy nie powinna mówić, że czegoś nie da się zrobić. Jeśli ktoś tak sądzi, to znaczy, że być może uniwersytet nie jest dla niego odpowiednim miejscem. Jeśli przed naukowcami pojawia się jakiś problem, powinni wiedzieć, że jego rozwiązywanie samo w sobie jest nauką. A przekraczanie granic jest jej integralną częścią – przekonuje laureatka stypendium.