30 maja odbyła się uroczystość oddania do użytku gmachu Centrum Naukowo-Dydaktycznego Instytutów Neofilologicznych UŚ w Sosnowcu. Swoją siedzibę znajdzie w nim 6 instytutów Wydziału Filologicznego: Języka Angielskiego, Kultury i Literatury Brytyjskiej i Amerykańskiej, Filologii Germańskiej, Filologii Romańskiej, Filologii Słowiańskiej oraz Filologii Wschodniosłowiańskiej.

Obok władz Uniwersytetu Śląskiego z JM Rektorem prof. zw. dr. hab. Januszem Janeczkiem i rektorem-elektem prof. zw. dr. hab. Wiesławem Banysiem na czele w uroczystym otwarciu placówki udział wzięli m.in.: prezydent Sosnowca Kazimierz Górski oraz wiceprezydenci: Ryszard Łukawski, Zbigniew Jaskiernia i Wilhelm Zych.

Gmach ma ponad 9,5 tys. m2 powierzchni. Jest przeznaczony dla ponad 3 tys. studentów i 200 pracowników, którzy będą mieli do dyspozycji 700 stanowisk, z dostępem do szerokopasmowej sieci szybkiego przesyłu danych. Ponadto znajdą się w nim: sala Rady Wydziału, sale wykładowe i seminaryjne, laboratorium tłumaczeń, restauracja, pomieszczenia biurowo-gospodarcze oraz biblioteka, w której zmieści się 500 tys. woluminów.

Budowę Centrum sfinansowało Konsorcjum Gminy Sosnowiec i Uniwersytetu Śląskiego, przy wsparciu Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, uzyskanego z programu ZPORR. Inwestycji podjęła się firma Budimex-Dromex.

Nowy gmach jest imponujący i świetnie wkomponowany w dzielnicę Pogoń. Wymagało to jednak wielu skomplikowanych zabiegów, począwszy od wyburzenia starego, nienadającego się do remontu szpitala dziecięcego, który mieścił się w tym miejscu. 30 stycznia 2007 r. dokonano uroczystego wmurowania kamienia węgielnego.

Projekt Centrum jest wynikiem wielu lat doświadczeń. Wybudowany został w stylu współczesnego modernizmu. Wśród użytych materiałów przeważa - obok szkła i metalu, kamień i on stanowi podstawowe tworzywo. Według autora projektu Tomasza Taczewskiego wynika to z chęci utrzymania tradycji wznoszenia budynków uniwersyteckich właśnie z niego. Od samego początku, gmachy Sorbony, Oksfordu czy Cambridge były budowane z kamienia. Kamień urósł do symbolu trwałości wiedzy, prawdy w naszym życiu. Dodać należy, że budynek jest wykończony polskimi piaskowcami i bazaltami.

Na ulicy Grota-Roweckiego przez cały dzień trwa wzmożony ruch samochodowy, stąd projektanci z Biura Architektonicznego Taczewski wpadli na pomysł, aby pomieszczenia przeznaczone na zajęcia dydaktyczne były oddzielone od ulicy szklanym pasażem, który służyć będzie jako bufor ochronny przed hałasem. W pięciokondygnacyjnym budynku znalazł się ciąg auli, a nad nimi, na najwyższych kondygnacjach, zlokalizowano pomieszczenia dla naukowców (wszystkie są klimatyzowane). Ponadto sale są doskonale zaprojektowane pod względem akustycznym. Wyciszenie zapewniają specjalne ekrany akustyczne z drzewa brzozowego i tłumiące hałas sufity. Wrażenie robi także wszechobecne światło, które swobodnie wpada do każdego kąta budynku, co czyni go lekkim i przyjaznym. Sercem neofilologii jest doskonale wyciszona i wyizolowana akustycznie sala Rady Wydziału, usytuowana na piątym poziomie, tuż nad głównym holem. Jej wyjątkowość polega nie tylko na tym, że została niejako "zawieszona" na słupach. Nie posiada ona okien ściennych, a światło dzienne wpada przez okna dachowe. Również teren wokół Centrum został zagospodarowany, wzdłuż ulicy Orlej powstał skwer oraz 101 miejsc parkingowych. Zaś odpowiednie pochylnie i platformy zapewnią osobom niepełnosprawnym dostęp do całego budynku.

- Uniwersytet Śląski, obchodzący w tym roku 40-lecie swojego istnienia, posiada wydziały mieszczące się w około 60 obiektach sześciu miast. Większość z nich to jednak niezbyt nowoczesne budynki, którymi moglibyśmy się pochwalić. Na pewno ten, który powstał w Sosnowcu, będzie obiektem na miarę XXI wieku - powiedział rektor Janeczek.

Zajmowane dotychczas budynki zostaną wkrótce opuszczone przez instytuty neofilologiczne UŚ. Uniwersytet pozostawi sobie jedynie jeden z nich, mieszczący się przy ul. Żytniej 10. Znajdzie się tu centrum biblioteczne oraz studia podyplomowe.