Konferencja została zorganizowana pod patronatem Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk oraz rektora Uniwersytetu Śląskiego. Członkami komitetu honorowego konferencji było wielu znamienitych badaczy. Obrady plenarne swoją obecnością zaszczycili rektor Uniwersytetu Śląskiego prof. dr hab. Andrzej Kowalczyk oraz prorektor ds. finansów i rozwoju prof. dr hab. Michał Daszykowski. W konferencji uczestniczyli naukowcy z wielu ośrodków naukowych z Polski, zagranicy, jednostek samorządowych i pracownicy WEiNoE w Cieszynie.

Prof. dr hab. Alina Szczurek-Boruta, przewodnicząca Komitetu Programowego i Naukowego Konferencji

Celami wydarzenia było wielostronne i wielowymiarowe ujęcie problematyki edukacji dla rozwoju i edukacji w rozwoju oraz ukazanie dobrych (pozytywnych) przykładów działań edukacyjnych w zakresie wspierania rozwoju indywidualnego, społecznego i kulturalnego jednostek, grup, zbiorowości, i to zarówno w placówkach edukacyjnych, kulturalnych, jak i ośrodkach sportowo-rekreacyjnych, lokalnych instytucjach i stowarzyszeniach itd.

Otwarcia konferencji dokonał prof. dr hab. Bogusław Śliwerski, przewodniczący KNP PAN. Odwołując się do Humboldtowskiej idei uniwersytetu, gratulował gospodarzom pomysłu konferencji i uzyskania pełnych uprawnień uniwersyteckich. Następnie prof. dr hab. Alina Szczurek-Boruta przedstawiła misję i cele konferencji.

W części pierwszej obrady plenarne moderowali prof. dr hab. Władysława Szulakiewicz i prof. dr hab. Andrzej Radziewicz-Winnicki. Prof. Władysława Szulakiewicz przypomniała historię pedagogiki na Uniwersytecie Śląskim – zarówno w Cieszynie, jak i w Katowicach, zaś prof. Andrzej Radziewicz-Winnicki mówił o rozwoju naukowym cieszyńskiego ośrodka. Prof. dr hab. Tadeusz Lewowicki w wystąpieniu pt. „O edukacji sprzyjającej rozwojowi i niektórych jej uwarunkowaniach” podjął próbę odpowiedzi na pytania: Czy współczesna edukacja sprzyja rozwojowi? Czy edukacja jest szansą na rozwój? Czy myślimy całościowo o edukacji? Jaka jest rola uczelni wyższych, w tym pedagogów pracujących w tych uczelniach? Prof. dr hab. Kazimierz Zbigniew Kwieciński w referacie pt. „Edukacja dla rozwoju jako gra kooperacyjna” zwrócił uwagę na chaos, gonitwę reform edukacji oraz na fakt, że jednostka ma możliwość uczenia się przez całe życie, lecz musi pokonywać silne blokady. Prof. dr hab. Bogusław Śliwerski w wystąpieniu pt. „Aktualność hessenowskiej pedagogiki” przywołał myśl pedagogiczną Sergiusza Hessena. Prof. dr hab. Zbyszko Melosik referat pt. „Pasja i tożsamość naukowca: prawda – wiedza – władza” rozpoczął wystąpienie od stwierdzenia, że jedną z podstaw rozumu jest pasja. Rozwinął wątek potrzeby pasji u naukowców i u nauczycieli.

Drugą część sesji plenarnej moderowali prof. dr hab. Zenon Jasiński i prof. dr hab. Roman Leppert. Prof. dr hab. Dorota Klus-Stańska w wystąpieniu pt. „Wiedza osobista uczniów – ważny impuls w teorii dydaktycznej i praktykach edukacyjnych” ukazała absurdy edukacji szkolnej. Nawiązała między innymi do faktu, że wiedza osobista uczniów jest bardzo często przez nauczycieli pomijana, nieuwzględniana, uznawana za mniej ważną niż wiedza publiczna. Prof. dr hab. Agnieszka Gromkowska-Melosik wygłosiła referat pt. „Testy języka angielskiego i konstruowanie globalnej tożsamości”, w którym ukazała problem nauki języka angielskiego w Japonii i Korei Południowej, gdzie jest on traktowany jako element budujący prestiż człowieka. Prof. Ph.Dr. Bronislava Kasáčová, CSc. w referacie pt. „Badania praktyki edukacyjnej jako sugestie i inspiracje do rozwoju teorii pedagogicznej” („Výskum edukačnej praxe ako podnet a inšpirácia pre rozvoj pedagogickej teórie”) podjęła wątek badań praktyki pedagogicznej jako czynnika stymulującego i inspirującego współczesne zmiany. Zwróciła uwagę na fakt, że obecnie pedagodzy mogą współpracować, korzystając z języków ojczystych spokrewnionych, a nie tylko bazując na angielskim.

W przerwie między sesjami plenarnymi uczestnicy konferencji zapoznali się z wystawą publikacji pracowników Instytutu Nauk o Edukacji UŚ oraz posterami prezentującymi działalność poszczególnych zakładów.

Drugi dzień konferencji przebiegał jednocześnie w sześciu zespołach programowych. Ważnym wydarzeniem podczas tego dnia było walne zebranie członków istniejącego od października 2008 roku Stowarzyszenia Wspierania Edukacji Międzykulturowej.

Na zakończenie konferencji odbyło się podsumowanie obrad przez przedstawicieli wszystkich zespołów programowych. Konkluzją przedstawionych wystąpień stało się stwierdzenie o konieczności stworzenia forum współpracy pomiędzy przedstawicielami różnych środowisk akademickich, a także pokoleń, którym troska o dobrą edukację jest bliska.