Renata Olszowska urodziła się w Cieszynie, lubi kolor niebieski. Pogłębia wiedzę z zakresu intertekstualności, dialogu oraz aluzji literackiej. Prawdziwa poliglotka, uwielbia tańczyć, oczarowana Bawarią. Zajęła II miejsca w VII Festiwalu Twórczości Studenckiej FETUS 2003, zdobywczyni nagród na konkursach: Odkryć - dostrzec - zatrzymać (Bielsko-Biała, 1998 r.), Taka to nasza ojczyzna w 1998 r. Laureatka konkursu "Lipa" (Ogólnopolski Przegląd Twórczości Dziecięcej i Młodzieżowej Bielsko-Biała) w 1997 r. (w komisji zasiadał E. Bryll) i w 1998 r. (w komisji m.in.: Tomasz Jastrun).

Poetka i natura

LUCYNA SADZIKOWSKA: Powiedz, proszę, kiedy ogarnia Cię tzw. "szał twórczy"?

RENATA OLSZOWSKA: To moment, który przychodzi nagle. Chwila, gdy świat czuję najintensywniej wszystkimi zmysłami, całą sobą. Myślę, że ma to związek z mistyką; to jak nagłe objawienie istoty rzeczy, do której dążymy przez całe nasze życie.

Jak ogólnie określiłabyś swoją twórczość, jaka tematyka dominuje w Twoich wierszach?

Piszę o miłości i śmierci, ich powiązaniach, relacjach w jakie wchodzą.

Czym się interesujesz?

Literaturą obcą i polską, kulturą i literaturą francuskojęzyczną, sztuką. Uwielbiam jeszcze jazdę na rowerze i pływanie. Lubię podróżować.

Twój wzór, autorytet pisarski bądź moralny?

W dziedzinie nauki - prof. Tadeusz Sławek.

Co czytasz?

Wiele książek… ostatnio Steinbecka "Na wschód od Edenu", "Myszy i Ludzie".

Kto lub co skłoniło Cię do zgłoszenia swoich wierszy do konkursu?

Chciałam zobaczyć, jak ludzie: studenci i jury zareagują na moje wiersze. W liceum pisałam inne. Te, które przedstawiłam w konkursie są - według mnie - całkiem inne. Kobiece.

Czy ktoś zachęcał Cię do tworzenia?,/p>

Rodzice i przyjaciółka Sylwia.

Ponoć każdy twórca ma powiernika, "życzliwego krytyka". Kto jest Twoim pierwszym recenzentem?

Przyjaciółka, rodzice, w szkole średniej - nauczycielki języka polskiego.

Co lubisz?

Kochać!

Najbliżej Ci do...?

W twórczości - myślę, że do Haliny Poświatowskiej. Rok temu byłam pod ogromnym wpływem jej biografii i twórczości. Sądzę, że miałybyśmy ze sobą wiele wspólnego.

Jak wspominasz swoją pierwszą randkę?

Miałam 11 lat i byłam ogromnie zakochana. On miał 10 i chciał mi pokazać, jak jego brat pocałował dziewczynę!

Pokazał ?

To już tajemnica...

Dziękuję za rozmowę.

bez- słowo od bez- dotyku boli mnie miękkość moich warg bladość mej skóry nie- zwykłe umieranie oczyszczenie tak pójdę rozbiorę swoje ciało z wszystkich i wszystkiego naga zatańczę pod deszczowym niebem

pustka na ulicach kolory     głosy brak milczenia ostry kujący kolec braku głód przechodzę przez drogę umieram bo jestem głodna ......... nocą maluję ciało mego anioła ultramaryną zamyślenia kaszmirem pożądania cynobrem cierpliwości nocą odwiedzam jego wnętrze nocą krzyczę a on zamyka mnie w białej przestrzeni swych skrzydeł