Ponad stanowiska negatywne bądź krzywdzące wybijają się jednak opinie pozytywne i dowody sympatii dla Themersonów i Gaberbocchus Press. „Themersonowie potrafili zawiązać poetycki dialog pomiędzy tym, co zupełnie nadzwyczajne a tym, co zaledwie banalne”- pisze z uznaniem i w odniesieniu do ich wydawnictw Sofia Zezmer, artystka-plastyk mieszkająca w Nowym Jorku. Marian Pilot Gaberbocchus-„hulajnogę” określa jako „niezmiernie stylową” i dodaje: „dyrektor słynnej drukarni Mortkowiczów byłby, myślę, zachwycony drukami Gaberbocchusa - piękną wysmakowaną czcionką, świetnie dobranym papierem, układem tekstu na paginie, wreszcie - rysunkami Franciszki Themerson.” Osobistego stosunku do książek wydawnictwa nie ukrywa zaś Nick Wadley. „Opisuje zmysłowe i zniewalające doświadczenie książek Gaberbocchus Press. Pisze jak książki te władają jego wyobraźnią i jak ciągle odkrywa w nich czułość, humor, krytykę i morał.” Ruari Mc Lean w „Post War Fine Printing in Britain” komplementuje wydawnictwa Gaberbocchusa. Jej wypowiedź przynosi następujące znaczące porównanie: „Oszałamia fakt, że książki wydawane przez Gaberbocchusa są tak różnorodne, jak różnorodne jest samo życie. W świecie bezdusznej produkcji książek brakuje podobnych.”

Od chwili założenia w 1948 roku, przez 31 lat Gaberbocchus Press wydało około 60 książek. Są wśród nich takie sensacje wydawnicze, jak pierwsze brytyjskie wydania: Ubu Roi Jarry’ego (1951), The good citizen’s alphabet Russela(1953), Exercise in Style Queneau (1958), oraz dzieł: Apollinaire’a, Hausmanna, Schwittersa. Tłumaczeń większości z tych książek dokonała Barbara Wright, która była de facto pierwszą krytyczną instancją w Gaberbocchus Press rekomendującą książki do druku. Spora część dopisanych do nich wstępów była autorstwa Jasi Reichardt. Szczególne miejsce w serii wydanych przez wydawnictwo Themersonów premier na rynku brytyjskim, zajęła Europa Anatola Sterna. Głównie ze względu na swój zindywidualizowany, za sprawą typografii Mieczysława Szczuki i Teresy Żarnower, charakter. Po „adaptacji” filmowej z 1932 roku był to kolejny zabieg Stefana Themersona na poemacie Sterna.

Gaberbocchus Press wydało również dzieła czołowych pisarzy awangardy brytyjskiej, m.in.: Stevie Smitha, Pol-Divesa, Eugene Waltera, Oswell Blakestona. Oczywiście wydawnictwo publikowało również dzieła samych Themersonów.

Wszystkie zamieszczone na stronach tej publikacji rysunki Franciszki Themerson razem z mądrościami poniżej pochodzą z książeczki: "The Way It Walks, a book of cartoons accompanied by Unnecessary Supplement in which a number of quotations has been especially compiled for those who like captions with their pictures", wydanej przez Gaberbocchus Press w 1954 roku.

Najbardziej ekskluzywną serią wydawniczą Gaberbocchusa była Black Series, która ukazywała się okresowo w latach 1954-1957. “The Times Literary Supplement” taki pisał o wydawnictwie: „miło jest powitać przedsięwzięcie małego wydawcy, które odznacza się wyobraźnią przy wyborze i wyszukanym smakiem prezentacji.” Wszystkie edycje serii zostały później zebrane w 400-stronicowym tomie i wydane w 1958 roku pod wspólnym szyldem The First Dozen.

Gaberbocchus Black Series nie jest zbiorem tematycznym, czy rodzajowym. Bardzo prawdopodobne, zwłaszcza w odniesieniu do światopoglądu pomysłodawców, że w ich zamierzeniach miał dać świadectwo wielości „możliwych spojrzeń” i stanowić dokument twórczego stosunku do rzeczywistości. Najogólniej seria prezentuje dzieła z zakresu literatury, krytyki i sztuk plastycznych. Jest to jednak tylko klasyfikacja i z tego też względu, w stosunku do inicjatywy Themersonów stanowi zabieg nie bardzo fortunny. Nie tylko dlatego, że za jego fasadą kryją się rozwiązania szczegółowe: satyra, poezja, proza fantastyczna, esej, traktat, biografia, grafika, ale głównie dlatego, że te bogato i różnorodnie ilustrowane fotografiami, reprodukcjami i oryginalnymi szkicami i w każdym przypadku polifoniczne, zupełnie „pozagatunkowe” dzieła znoszą sztuczne i skonwencjonalizowane podziały.

Interesujące jest owo przenikanie się sztuk, które obserwujemy w poszczególnych rozwiązaniach edytorskich Gaberbocchus Black Series. Przez jednolitą szatę graficzną stopniowo wstępujemy w sferę intymną książki. Graniczna pozycja portretu autora w schemacie wydania prowokuje pytania, które daleko wykraczają poza kontekst określony działalnością Gaberbocchus Press. Portret niewątpliwie przywołuje osobę autora. Tak jak o miejsce portretu, można zapytać więc o miejsce samego autora: Czy stoi na granicy porządków materii i treści książki? Czy może należy do któregoś z nich? Pomysły edycyjne Themersonów zrealizowane w Gaberbocchus Black Series wywołują szereg podobnych, interesujących interpretacji. Jednolita szata zewnętrzna pozornie odkrywa tajemnicę pojedynczych tomów. Otwór w czarnej okładce w większości przypadków kadruje portrety autorów tak, by oni sami wydali nam się ciekawi z zewnątrz. Czytelnik czuje się zaproszony do dialogu.

Niezwykle twórczym aspektem działalności wydawnictwa Themersonów była promocja. Nośnikiem reklamy były często tak oryginalne rozwiązania jak, np. list odręczny (jeden z nich napisany do fikcyjnej Lady Celii podpisał „manxoniely Gaberbocchus”), wspomniane karykatury, historie obrazkowe, czy formularze zwrotne, jak ten, przedstawiane czytelnikowi do podpisu:

Dear Gaberbocchus
I should like to have, without obligation, full information about the future of the world, including details of Gaberbocchus Publications. Please forget the former, and sent the latter to:

Pataphysically yours,

W 1979 roku wydawnictwo Gaberbocchus Press zostało, na prośbę Themersonów, przejęte przez Uitgeverij De Harmonie, holenderski niezależny dom wydawniczy, założony w 1972 roku przez zaprzyjaźnionego z Themersonami Jaco Groota, który do dziś stoi na jego czele. De Harmonie publikuje około 30 tytułów rocznie z zakresu poezji, prozy, literatury dla dzieci i komiksu.

PAWEŁ SIKORA
– absolwent polonistyki UŚ, doktorant Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej UŚ. Autor prac poświęconych twórczości Themersonów.