Kiedy w 2007 roku moja znakomita koleżanka Iwona Kolasińska, ówczesna redaktor naczelna „Gazety Uniwersyteckiej UŚ”, zaproponowała mi współpracę, przyznaję, że miałam mnóstwo wątpliwości – wszak to moja „rodzima” uczelnia, w której spędziłam jeden z najpiękniejszych etapów swojego życia.

Minione pięć lat to ponad 60 publikacji i niewiele mniej spotkań z ludźmi wyjątkowymi, każdy wywiad zapisał się trwale w mojej pamięci. Miałam zaszczyt rozmawiać z wieloma światowej sławy uczonymi, którym Uniwersytet Śląski przyznał godność doktora honoris causa, byli to m.in. badacz lodowców i środowiska przyrodniczego obszarów polarnych, norweski glacjolog profesor Jon Ove Hagen; informatyk, inicjator i twórca infrastruktury informatycznej dla środowiska naukowego w Polsce profesor Jan Węglarz; wybitny dramaturg, jeden z najznamienitszych twórców teatru europejskiego i światowego Sławomir Mrożek… Mogłam także złożyć wyrazy najwyższego uznania i szacunku wybitnej uczonej profesor Irenie Bajerowej, współorganizatorce katowickiej polonistyki, ale przede wszystkim nieocenionej wychowawczyni wielu pokoleń polonistów, w którym to gronie miałam zaszczyt się znaleźć. Takie emocje zachowuje się do końca życia! Trudno zapomnieć także wręcz uczniowską tremę, która towarzyszyła mi przed spotkaniem z profesorem Walerym Pisarkiem. Osobisty urok i serdeczność wielkiego językoznawcy sprawiły, że wspominam tę rozmowę z ogromnym sentymentem, a słowa skierowane do dziennikarzy: „Ludzie, opamiętajcie się. Stworzeni jesteśmy nie tylko do tego, aby się bawić. Są sprawy, którymi bawić się nie można” – traktuję jako osobiste credo.

Praca w gazecie akademickiej to specyficzny rodzaj dziennikarstwa, który bez wahania nazwałabym – interdyscyplinarnym. Raz są to rozmowy z wybitnymi filmowcami, w kolejnym dniu trzeba przygotować się do spotkania ze znakomitymi chemikami, matematykami, biologami, informatykami, socjologami, polonistami, historykami, prawnikami… Każdy tydzień to nowa przygoda intelektualna. Czym więc jest ta praca dla mnie? Ustawicznym kształceniem się, inspiracją, ale przede wszystkim możliwością przebywania wśród niezwykłych i wspaniałych ludzi. Za to, jak i za twórczą, przyjazną i pełną serdeczności atmosferę – gorąco dziękuję!