Drukarnia Uniwersytetu Śląskiego

Z dniem 1 I 1970 r. Uczelnia przejęła Drukarnię "Poligraf" w Chorzowie Batorym od Chorzowskich Zakładów Terenowych, której park maszynowy nie był jednak przystosowany do druku prac naukowych.

Wzrastająca produkcja wydawnicza wymagała odpowiedniego zaplecza poligraficznego, dlatego też ówczesny rektor Uniwersytetu Śląskiego prof. dr hab. Henryk Rechowicz podjął starania o pozyskanie większego zakładu. Od 1 I 1975 r. Uczelnia weszła w posiadanie drukarni działowej przy ul. 3 Maja w Katowicach, stanowiącej przedtem własność Katowickich Zakładów Graficznych.

Mimo częściowo przestarzałych urządzeń, wymagających stałych remontów, po raz pierwszy publikacje były drukowane techniką typograficzną. Dziś to już archaizm, ale w połowie lat 70. w porównaniu z tzw. małą poligrafią zapewniała ona dużą poprawę jakości wydawanych książek.

Z biegiem lat Drukarnia UŚ, do której kierowano wszystkie tytuły, stała się monopolistą. Zbyt wysokie koszty jej utrzymania, wygórowane ceny za usługę poligraficzną, a także nieterminowa realizacja naszych zamówień sprawiły, że Wydawnictwo - zobligowane pismem okólnym nr 7/90 JM Rektora Uniwersytetu Śląskiego prof. dr hab. Sędzimira M. Klimaszewskiego z dnia 28 III 1990 r. - zmuszone zostało do poszukiwania tańszych drukarni i działania na zasadach konkurencyjności.

Uwzględniając fakt, że był to rok 1990 i - podobnie jak inne wydawnictwa - nie mieliśmy żadnych doświadczeń w zakresie, który obecnie określamy mianem "zamówienia publiczne", ówczesna konieczność kalkulacji każdego tytułu, sporządzanej przez kilka drukarni, a następnie współpraca z 9 zakładami poligraficznymi, zlokalizowanymi na terenie województw: katowickiego, bielskiego i krakowskiego, stanowiły dla Wydawnictwa nie lada wyzwanie. Stanowcza decyzja rektora prof. dr hab. Sędzimira M. Klimaszewskiego przyniosła spodziewane rezultaty, wymusiła bowiem zrewidowanie postawy dyrekcji Drukarni UŚ, pozwoliła na wprowadzenie nowej formy współpracy z Wydawnictwem, opartej na negocjacjach cen, a tym samym spowodowała obniżenie kosztów. W wyniku przemian polityczno-gospodarczych zachodzących w kraju po roku 1989, które umożliwiały zakładanie małych, prywatnych drukarni, sytuacja w poligrafii zmieniła się radykalnie. Wobec tego wyraźnie spadła liczba zamówień składanych przez zleceniodawców spoza Uczelni w Drukarni UŚ, zobowiązanej do utrzymania się z wypracowanych środków własnych. W tej sytuacji - na skutek interwencji ówczesnego kwestora mgr Marka Kononienki - od 1993 r. powrócono do koncepcji lokowania wszystkich tytułów w macierzystym zakładzie poligraficznym. Umieszczenie manuskryptów w innych drukarniach z uwagi na szczególne spiętrzenie prac w IV kwartale wymagało akceptacji prorektora.

Przerost zatrudnienia, przestarzałe maszyny i urządzenia poligraficzne, wysokość czynszu za wynajmowanie lokalu - to tylko niektóre czynniki wpływające na koszt utrzymania Drukarni, a w konsekwencji na koszty druku w naszym Wydawnictwie. Wychodząc naprzeciw postulatom społeczności akademickiej, JM Rektor prof. dr hab. Tadeusz Sławek powołał specjalną komisję ds. modernizacji Wydawnictwa UŚ jako wspólnej z Drukarnią jednostki organizacyjnej, której przewodzi prof. dr hab. Jacek Jania, prorektor ds. nauki, współpracy krajowej i zagranicznej. Aktualnie przeprowadzane są analizy ekonomiczne i toczy się dyskusja nad reorganizacją Drukarni.